Als ouder wil je er altijd zijn voor je kinderen. Als vriend(in) wil je klaarstaan. Als gelovige wil je dienstbaar zijn. Maar waar ligt de grens tussen geven en opbranden?

De Bijbel laat zien dat balans belangrijk is. Jezus zegt in Matteüs 6:33: “Zoek eerst het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden.” Dit betekent niet dat je jezelf moet wegcijferen, maar dat je keuzes maakt die je energie en rust geven om ook op langere termijn iets voor anderen te kunnen betekenen.

Een vriendin, Esther, vertelde me over een periode waarin ze zichzelf volledig verloor in haar werk voor de kerk. Ze deed alles: zondagschool, administratie, organiseren van bijeenkomsten. Op een gegeven moment werd ze ziek van de stress en realiseerde ze zich dat haar dienstbaarheid niet gezond meer was. Ze moest leren dat haar ja ja moest zijn en haar nee nee (Jakobus 5:12). Door bewuster haar tijd in te delen en af en toe nee te zeggen, vond ze meer balans en kon ze zelfs beter functioneren in de taken die ze wél op zich nam.

Naast het werk voor de kerk en het gezin, had Esther nog een baan. Ze merkte dat haar dagen volledig in het teken stonden van anderen, zonder dat ze zelf tot rust kwam. Haar kinderen merkten het ook: mama was er wel, maar was snel geïrriteerd en moe. Door kleine veranderingen aan te brengen – zoals één avond per week geen verplichtingen aannemen – merkte ze al een groot verschil.

Het stellen van grenzen is niet alleen een kwestie van tijdsindeling, maar ook van mindset. Veel mensen voelen zich schuldig als ze nee zeggen. Ze denken dat ze anderen teleurstellen of niet genoeg geven. Maar in werkelijkheid kunnen we pas echt dienstbaar zijn als we goed voor onszelf zorgen. Jezus zelf nam regelmatig tijd om zich terug te trekken en tot rust te komen (Lukas 5:16). Als Hij dat nodig had, waarom zouden wij dan denken dat we altijd maar door moeten gaan?

Een ander voorbeeld is Anne, een jonge moeder met een druk sociaal leven. Ze vond het lastig om nee te zeggen tegen uitnodigingen voor etentjes, hulpvragen van vrienden en extra taken op haar werk. Ze wilde niemand teleurstellen en voelde zich verantwoordelijk voor de sfeer in haar omgeving. Maar op een dag merkte ze dat ze constant moe en overprikkeld was, en haar gezin eronder leed. Ze besefte dat ze haar eigen grenzen moest bewaken om een liefdevolle moeder en partner te kunnen zijn. Anne besloot om voortaan bewust tijd in te plannen voor rustmomenten en alleen de activiteiten te kiezen die echt bij haar pasten. Dit gaf haar niet alleen meer energie, maar zorgde er ook voor dat ze haar relaties op een gezondere manier kon onderhouden.

Een praktische tool om balans te vinden is de Eisenhower-matrix. Dit helpt je om je taken te verdelen in:

  • Belangrijk en urgent – zaken die direct aandacht nodig hebben, zoals een ziek kind of een deadline op werk.
  • Belangrijk maar niet urgent – langetermijndoelen, zoals investeren in je huwelijk of geestelijke groei.
  • Niet belangrijk maar urgent – taken die vaak door anderen op je bord worden gelegd, maar niet echt bijdragen aan je doelen.
  • Niet belangrijk en niet urgent – tijdverspillers, zoals eindeloos scrollen op sociale media.

Neem deze week eens een moment om jouw taken hierin te verdelen. Wat is echt belangrijk? Wat mag je loslaten? Bid hierover en vraag God om wijsheid om de juiste keuzes te maken.

Grenzen stellen is niet egoïstisch; het is een manier om trouw te blijven aan de verantwoordelijkheid die God je heeft gegeven over je tijd, je energie en je relaties. Door bewuste keuzes te maken, kun je beter zorgen voor jezelf en de mensen die je liefhebt. Wat is één grens die jij deze week gaat stellen?

Ingeborg Dijkstra, pedagoog.

Leave A Comment

Deel dit bericht

Gerelateerde artikelen

Meer weten? Meld je aan bij één van onze webinars.