It takes a village to raise a child

Verhalen over werk & moederschap

Als pedagoog én moeder van twee kinderen – een dochter van 14 en een zoon van 11 – weet ik als geen ander hoe waardevol het is om je verbonden te voelen met anderen. Het ouderschap is prachtig, maar soms ook intens vermoeiend. Het kan eenzaam voelen, zelfs als je een liefdevolle partner hebt om de taken te delen. Juist daarom zoek ik actief naar verbinding.

Ik heb het geluk dat ik verschillende contacten heb waar ik mee kan praten over opvoeding. Dat wisselt van vrienden en familie tot collega-pedagogen die dezelfde uitdagingen begrijpen. Soms gaat het over praktische dingen, zoals hoe om te gaan met schermtijd of huiswerkdrama. Andere keren is het gewoon fijn om mijn frustraties te kunnen delen of samen te lachen om herkenbare situaties. Het helpt me om te relativeren en geeft me nieuwe energie om met frisse moed verder te gaan.

Deze ervaring neem ik ook mee in mijn werk. Als trainer van verschillende opvoedtrainingen zie ik iedere keer opnieuw hoe krachtig het is wanneer ouders samenkomen in een veilige, ondersteunende omgeving. In de wekelijkse sessies ontstaan verbindingen die verder gaan dan de oefeningen en theorie. Ouders herkennen zichzelf in elkaars verhalen, steunen elkaar en durven dankzij die gemeenschap uit hun comfortzone te stappen.

Een moeder vertelde me afgelopen week dat ze voor het eerst een conflict was aangegaan met haar kind rondom bedtijd. Haar letterlijke woorden waren: “Ik vond het moeilijk, maar ik hoorde de stemmen van jullie als trainers in mijn hoofd in het moment”. En het werkte! Haar kind is in zijn eigen bed gaan slapen en de sfeer thuis verbeterde (iedereen had een goede nachtrust gehad).

Zulke verhalen raken me keer op keer. Het bewijst hoe belangrijk het is om je gesteund te voelen, of het nu door vrienden, collega’s of een groep gelijkgestemde ouders is. Samen zijn in opvoeden maakt het verschil!

Fatima Kersten-Slot
Pedagoog